Sobota, 17 czerwca 2017
Kategoria spacerkiem
154
Wyjazd koleją i powrót koleją. A między kolejami rower. Dwa rowery. Pojechaliśmy z żoną mimo pesymistycznych prognoz pogody. Ja z nadzieją, że nie będzie źle, a jak będzie źle to będzie to moja wina, moja bardzo wielka wina...
Mrozy przywitały nas deszczem. Pojawił się plan powrotu ale najpierw przejazd do sanatorium w Rudce. Jazda wzdłuż torów starego tramwaju konnego.

Komary nas poganiały. A budynki sanatorium okazały się być ciasno upchnięte między drzewami, więc trudne do fotografowania. To nie znaczy, że nie było zdjęć :-) Były. Ale dalej też było ładnie. Deszcz słabł. Już gdy byliśmy w Natolinie deszcz bardzo osłabł i powoli zanikał.

W Choszczach już praktycznie nie padało.

I ten stan już się nie zmienił mimo ciemnych chmur. Plusem było to, że drogi były niemal puste. Tak było też w Wodyniach. Jechaliśmy do Stoczka Łukowskiego i tylko odcinek drogi przed samym Stoczkiem był częściej rozjeżdżany przez samochody. Rowerzystów zero.
W Stoczku Łukowskim interesował nas początek (bo nie źródła, te są gdzie indziej) Świdra.

Niestety nie daje się tutaj dojechać koleją. Chociaż tory są i to czasami używane. To jednak nie ma ruchu pasażerskiego. Szkoda. Łatwiej by było planować wycieczki w te rejony. Przy torach są za to żurawie do napełniania wodą parowozów, których też tu nie ma.

Ze Stoczka kierowaliśmy się do Woli Miastkowskiej. Drewniany most, drewniane domy i wciąż cisza. I coraz więcej słońca.

Drewniane domy były nie tylko tutaj ale tutaj właśnie jest ich większe zagęszczenie. Być może dlatego, że ta miejscowość jest "nie po drodze". A dla nas była właśnie "po drodze". Po drodze do Borowia. Przy tej drodze, wcześniej, zauważyłem ładnie obrośnięty słup z bocianim gniazdem na szczycie. Teraz zastanawialiśmy się czy bocian na szczycie jest prawdziwy. Stanęło na tym, że jest prawdziwy, a wg spotkanych przy słupie ludzi, ma już od ponad miesiąca młode (te się nie ukazały).

Z widoków warto jeszcze wspomnieć o poboczach i rowach przydrożnych.

W Borowiu szybki posiłek w barze (dania mrożone ale na gorąco) i dalsza jazda do Parysowa i Pilawy. Bez pośpiechu. Blisko i mieliśmy czas do najbliższego pociągu. Dlatego mogliśmy jeszcze zatrzymać się w Trąbkach by pooglądać ule na posesji z reklamą budowniczego drewnianych domów (drugą reklamą, sprzedawcy miodu).

Podczas wyjazdu chciałem przetestować program do rejestracji tras dla telefonów z Windowsem. Cycle Tracks GPS z płatnym dodatkiem do wysyłania tras do Stravy. Test wypadł fatalnie. Zaraz po włączeniu program przeszedł do pauzy. Przyczyny mogą być dwie:
Mrozy przywitały nas deszczem. Pojawił się plan powrotu ale najpierw przejazd do sanatorium w Rudce. Jazda wzdłuż torów starego tramwaju konnego.

Komary nas poganiały. A budynki sanatorium okazały się być ciasno upchnięte między drzewami, więc trudne do fotografowania. To nie znaczy, że nie było zdjęć :-) Były. Ale dalej też było ładnie. Deszcz słabł. Już gdy byliśmy w Natolinie deszcz bardzo osłabł i powoli zanikał.

W Choszczach już praktycznie nie padało.

I ten stan już się nie zmienił mimo ciemnych chmur. Plusem było to, że drogi były niemal puste. Tak było też w Wodyniach. Jechaliśmy do Stoczka Łukowskiego i tylko odcinek drogi przed samym Stoczkiem był częściej rozjeżdżany przez samochody. Rowerzystów zero.
W Stoczku Łukowskim interesował nas początek (bo nie źródła, te są gdzie indziej) Świdra.

Niestety nie daje się tutaj dojechać koleją. Chociaż tory są i to czasami używane. To jednak nie ma ruchu pasażerskiego. Szkoda. Łatwiej by było planować wycieczki w te rejony. Przy torach są za to żurawie do napełniania wodą parowozów, których też tu nie ma.

Ze Stoczka kierowaliśmy się do Woli Miastkowskiej. Drewniany most, drewniane domy i wciąż cisza. I coraz więcej słońca.

Drewniane domy były nie tylko tutaj ale tutaj właśnie jest ich większe zagęszczenie. Być może dlatego, że ta miejscowość jest "nie po drodze". A dla nas była właśnie "po drodze". Po drodze do Borowia. Przy tej drodze, wcześniej, zauważyłem ładnie obrośnięty słup z bocianim gniazdem na szczycie. Teraz zastanawialiśmy się czy bocian na szczycie jest prawdziwy. Stanęło na tym, że jest prawdziwy, a wg spotkanych przy słupie ludzi, ma już od ponad miesiąca młode (te się nie ukazały).

Z widoków warto jeszcze wspomnieć o poboczach i rowach przydrożnych.

W Borowiu szybki posiłek w barze (dania mrożone ale na gorąco) i dalsza jazda do Parysowa i Pilawy. Bez pośpiechu. Blisko i mieliśmy czas do najbliższego pociągu. Dlatego mogliśmy jeszcze zatrzymać się w Trąbkach by pooglądać ule na posesji z reklamą budowniczego drewnianych domów (drugą reklamą, sprzedawcy miodu).

Podczas wyjazdu chciałem przetestować program do rejestracji tras dla telefonów z Windowsem. Cycle Tracks GPS z płatnym dodatkiem do wysyłania tras do Stravy. Test wypadł fatalnie. Zaraz po włączeniu program przeszedł do pauzy. Przyczyny mogą być dwie:
- włączyłem w programie automatyczną pauzę po 10 min postoju (ale nie wiem czy aż tak długo trwał postój przy wagonie tramwaju konnego, późniejsze próby startu programu też kończyły się pauzą);
- dawno temu w tym telefonie włączyłem funkcję oszczędzania energii, być może ona właśnie wyłącza GPS gdy wyłączony jest ekran.

- DST 73.46km
- Czas 04:46
- VAVG 15.41km/h
- Sprzęt były Kross Trans Alp
- Aktywność Jazda na rowerze
Komentarze
Nie ma jeszcze komentarzy. Komentuj